غربت موهوم
اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
غربت موهوم
اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -درباره من
هشدار! التزام به رعایت حقوق معنوی آثار:کلیه متونِ ادبی و اشعار نوشته شده در این وبلاگ،ثبت در شناسنامه ادبی و زیر نظر انجمنهای ادبی میباشد.لذا هرگونه سرقت و کپی برداری از اثار، بدون ذکر نام نویسنده،ممنوع،قابل شناسایی و پی گرد خواهد بود.استفاده ادبی از آثار با ذکر نام سراینده، بلامانع
است...
شعر، تاریخِ تحریف نشدهِ ملت هاست،
وَ قالب شعر من قلب مردم است.
- من -
شاعرِ هزارهِ بیم، و آرزوهای پیرم
که " درد " اگر نداشته باشم
جنازه ام سرد میشود،
روحم خبیث.
دلم را وَ اگر هزار بار بلرزانند،
جگر از چشم می چکم،
قلم اما از دست نخواهم افتاد.
محمد ترکمان(پژواره)
دامنه زاگرس قلعه قباد، زادگاه رویایی من...
ادامه...
روزانهها
همه- در شعر نو
- انجمن شعر زلال
- کریم لقمانی
- مهران پیرستانی
- آوای نادر
- ادبیات
- پویا جمشیدی
- امیر حسین مقدم
- آرمان تویسرکانی
- روح ا...فردی شکراب
- شیلا چابلی
- رضا شجاعی
- یوسف جمالی
- مازیار نظر بیگی
- مهدی باغانی
- اصغر بارانی زاده
- رضا حیدری نیا
- دفتر شعر ستاره
- رضاقنواتی(جنوبی)
- سیاوش پورافشار
- سعید مبلغ ناصری
- بهرام خزایی
- علی اصغر یزدانی (تراب)
- محمد جهانگیری(دلداده)
- سید ظاهر موسوی
- خسرو
- حسین چمنی(فریاد)
- مشتاق قادری
ابر برجسب
سه جهان تنهایی تا غروب غربت موهوم شعر پیچیده عاشقانه بی عدالتی شعر انتظار فلسفه شعر دفاع مقدس هزاره بیم نوستالژی شاعران مرده عاشقانه تلخ فوق عاشقانه ها. . . تا غروب . . .جدیدترین یادداشتها
همه- با نداشته ها...
- به وقت تاریکی...
- از آدم تا انتهای عالم...
- ... و پروازی دیگر
- فندق های گس!
- نگارنده: مهندس محمد رضا درانی نژاد
- ... از این جهنم!
- ... داغدار
- دو تصویر در یک آینه
- چرخشی
- در تاریکی های تاریخ
- بی معرفت!
- کارگزار رانتخوار!
- هیچ به هیچ!
- بی نام!!!
- بی سایه
- هر از:
- بی کلاه
- در این دنیای سرد
- در باغ، بی باغ، داغ...!
- نه در رویا
- پژوهشی در پژواره های استاد پژواره
- ... این جنگ بیولوژیک
- مردی با عصا
- ... با درد
- کوبه ای بی هماورد
- به خصوص جمعه ها
- خسته ام آقا !
- آن غروب واژگون!
- راستی آقا
- کمی کاش
- طلایی به رنگ بلا !
- با استقبال!
- تنها
- این کودک
- یک یارو!
- با آقازاده ها برخی
- بی رنگ
- تا صور اسرافیل!
- آی آشنا...!
- سیاه پوش!
- تا افق
- هراز چند...
- با گندم!
- تا بوده ام
- تاوان سوختن...
- با خیالی راحت
- به برکت مدیران فاسد!
- با ملالت
- با دست پر
نویسندگان
بایگانی
- شهریور 1401 1
- اردیبهشت 1401 3
- اسفند 1400 1
- بهمن 1400 1
- دی 1400 1
- آذر 1399 1
- آبان 1399 1
- شهریور 1399 3
- خرداد 1399 3
- اردیبهشت 1399 3
- فروردین 1399 5
- بهمن 1398 1
- مهر 1398 1
- اسفند 1397 1
- دی 1397 15
- آبان 1397 10
- مهر 1397 119
- اردیبهشت 1397 1
- بهمن 1396 2
- دی 1396 1
- آبان 1396 1
- مهر 1396 8
- شهریور 1396 1
- مرداد 1396 6
- خرداد 1396 4
- فروردین 1396 1
- دی 1395 1
- آذر 1395 3
- آبان 1395 1
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 2
- اردیبهشت 1395 1
- مهر 1394 7
- خرداد 1394 1
- بهمن 1393 1
- دی 1393 2
- آذر 1393 4
- مهر 1393 7
- شهریور 1393 12
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 4
- آذر 1392 3
- آبان 1392 3
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 3
- مرداد 1392 17
- تیر 1392 5
- خرداد 1392 4
- اردیبهشت 1392 6
- فروردین 1392 6
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 3
- دی 1391 2
- آذر 1391 8
- آبان 1391 1
- مهر 1391 3
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 4
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 3
- بهمن 1390 2
- دی 1390 2
- آذر 1390 3
- مهر 1390 1
- مرداد 1390 6
- تیر 1390 4
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 5
- فروردین 1390 7
- اسفند 1389 25
آمار : 136467 بازدید
Powered by Blogsky
کدام امید!
زیبایی ام
چرک کردهِ!
درد، دریچه ی دلم را
دریدهِ. . .
درمان، امانم نمی دهد!
زبانم از بیان بریدهِ
امید، به جانم نمی دمد!
خاک
با دست های خسته از
خاکسترم، کنار نمی آید!
.
.
.
من،
دردناکترین " نماد " تاریخم!
* * * * *
- پژواره -
چرک کردهِ!
درد، دریچه ی دلم را
دریدهِ. . .
درمان، امانم نمی دهد!
زبانم از بیان بریدهِ
امید، به جانم نمی دمد!
خاک
با دست های خسته از
خاکسترم، کنار نمی آید!
.
.
.
من،
دردناکترین " نماد " تاریخم!
* * * * *
- پژواره -
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
محمد ترکمان(پِژواره)
دوشنبه 11 فروردین‌ماه سال 1393 ساعت 10:55
بی نشان سوار بر زرین ارابه خورشید میروم
بی صدا از کوچه یادها میگذرم
با خود چه میبرم
همه درد انسانم
بی نشان و بی صدا
تا مبادا اشک بدرقه راهم شود
درد من بی کسی نبود
درد من از فریاد در گلو مانده نبود
چراکه مرا با درد سرشته اند
مرا تا سرچشمه های سکوت غسل داده اند
من از آه در سینه پنهانت بدرد نشسته ام
من از فریاد سوخته در حسرت تو سوخته ام
بر خاکم گلی سبز سخنم نیست
تنها خورشیدگان راز بودنم خوانند
حتی اگر هزار سال بطول انجامد.
بی نشان سوار بر زرین ارابه خورشید میروم
بی صدا از کوچه یادها میگذرم
با خود چه میبرم
همه درد انسانم
بی نشان و بی صدا
تا مبادا اشک بدرقه راهم شود
درد من زبی کسی نبود
درد من از فریاد در گلو مانده نبود
چراکه مرا با درد سرشته اند
مرا تا سرچشمه های سکوت غسل داده اند
من از آه در سینه پنهانت بدرد نشسته ام
من از فریاد سوخته در حسرت تو سوخته ام
بر خاکم گلی سبز سخنم نیست
تنها خورشیدگان راز بودنم خوانند
حتی اگر هزار سال بطول انجامد.
سلام بزرگوار
جواب و نطرهایتان را در مورد افکار و خط خطی هایم در ذیل نوشته های این بلاگ در انتظارم
آماده مباحثه و همدردی هستم استاد
با احترم
نمیدانم چه بگویم...شما خیلـــــی شاعرید
سلام استاد
سعادتی بود که بطور اتفاقی وارد دشت شقایق باغ کلبه زیبای شما شدم .واز خواندن سروده های بسیار زیبایتان لذت بردم و در کلاس درستان آموختم.. همیشه تندرست و شاد باشید.. یا علی مولا.. منتظر قدوم سبز تان هستم