غربت موهوم

غربت موهوم

اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
غربت موهوم

غربت موهوم

اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -

کمی آرزو . . .

به آرزویم، وقتی رسیدم
خورشید
بریده بود و من، منظری
زیباتر
- از- حسرت، نمی دیدم!

= = = =
یکی، همه را
اگر نمی خواست،
به آرزوی خود
همه، می رسیدند!

= = = =
اسبی که مرا بِه تو
رساند، اسب است
رنگش مهم نیست!

= = = =
پ.ن:
به نسلِ من، فصلها
- همه - بدهکارند؛...
فصلِ پنجم
حتی به نامِ رنج هایّم!...

* * * * *
- پژواره -
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^