بی سخن و هیچ

در پیِ پیراهنم
پیراهنی
که التیام نمی بخشد
چشم هایم
و دست هایم که لمس
نمی شوند
لیلی با من است!
فرهاد سان
 تیشه می زنم
از شیرین شیری
 داغ برایم نمی آید!
جز عفریته ایی که تیشه
 به ریشه ام  می زند
بی سخن وَ دیگر هیچ !
* * * * *
- پژواره -