کمی کاش

... زیبایی ام چرک کرده!

درد

دریچه دلم را دریدهِ. . .

درمان، امانم نمی دهد!
زبانم از بیان بریدهِ

امید به جانم نمی دمد!

خاک با دست های خسته

از خاکسترم کنار نمی آید!

* * * *
پ.ن:

من، دردناکترین

" نماد" تاریخم...!

*   *   *   *
- پژواره -