تنها

- بی گناه - قلم را

من، وقتی زمین
 می گذارم دلم را
به راه خود رها،
که
در حسرت ماه شدن
 شبی،
با آهش کودکی هیچ
فلک را طلب نکند تر
و نگاهش
 حال ملکی را منقلب!
*  *  *  *
- پژواره -