در خاطرم...

کاشِکی داشتم

روانی با دلی

تا خلیل آسا

به قربانت کنم
چون هنوز هم

تو برایم کعبه ای!

بی روانم
دل گریخته از قفس
- دل - اگر

زندانیِ این سینه بود
رو به کعبه خون از او

می ریخِتم...

تا کنم

دینم ادا ای قبله گاه!

* * * * *
پژواره