سکوتِ شب من
با غم تو
شیرین می شود
و با اشکهایت ملیح!
چشم هایت را
بر دستهای خسته
می آویزم
تا چالهِ گمنامی
آرزوی وصالم را
به گور برد!
بر بالهای تو
به تلخ کامیِ دریا
لبخند می زنم!
و هم نشینی ات را
به آفتاب
تبریک می گویم!
* * *
- پژواره -
______
برای، نامی آشنا:
(غمی شیرین) عزیز.
که هرازگاهی با فرودش
سبد سبد ستاره
به پرچینِ کوچه ام
هدیه می کند...
سلام
درود بر شما فیض بردیم از سروده زیبایتان ممنون
سلام استاد.استفاده بردم.مشتری وب شماهم شدم.
موفق باشید.
سلام استادترکمان
باشمادرسایت شعرنو آشناشدم ازاینکه درکناربزرگانی چون شماهستم بسیارخوشحالم!موفق وپیروزباشید
درود
وتبریک بابت شعرهای زیباتون
"زواره"خیلی آشناست
انگار سالهاست با این نام زندگی کردم
موفق باشید