آزرده ام!

گیتی می دانست اگر
تکه تکه می شود
هر تکه را خدایی مغصوب
تا بر ما خدایی کند
به - دنیا - نمی آمد!

آزرده ام!
از جهانِ بی رگ،
برج های برهنه و گردن شکسته
با بینی های آویخته!
جاده های باریک!
پایانه های تاریک!
دادهای بادکنکی!
...و باد های سرخی
 که شعلهِ آبیِ فانوسم را
نفس می کشند!

دار یک صبح
به آخرمی رسد
« همه » از خواب
 بر خواهیم خاست!
دیگر آن گاه
- هیچ -
 کلنگ و بیلی قادر
به  مرز بندی اش نیست!
نه مشت، نه لگد
 نه سیلیِ پیلی
 که نیلی ام کند!
* * * * *
پ. ن:
مگر مـا هم خـــــدا " آدم " نبودیم؟
چو مـادر زاد ما را " خم " نبودیم!
* * * * *
- پژواره -
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^