اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
درباره من
هشدار! التزام به رعایت حقوق معنوی آثار:کلیه متونِ ادبی و اشعار نوشته شده در این وبلاگ،ثبت در شناسنامه ادبی و زیر نظر انجمنهای ادبی میباشد.لذا هرگونه سرقت و کپی برداری از اثار، بدون ذکر نام نویسنده،ممنوع،قابل شناسایی و پی گرد خواهد بود.استفاده ادبی از آثار با ذکر نام سراینده، بلامانع
است...
شعر، تاریخِ تحریف نشدهِ ملت هاست،
وَ قالب شعر من قلب مردم است.
- من -
شاعرِ هزارهِ بیم، و آرزوهای پیرم
که " درد " اگر نداشته باشم
جنازه ام سرد میشود،
روحم خبیث.
دلم را وَ اگر هزار بار بلرزانند،
جگر از چشم می چکم،
قلم اما از دست نخواهم افتاد.
محمد ترکمان(پژواره)
دامنه زاگرس قلعه قباد، زادگاه رویایی من...
ادامه...
سپاس خدا را که خانه ندارم! داشتم اگر دیواری کوتاه تر از دیوارِ من نبود! * * * * * شب است و تب اجاق روشن کرده است! با لاشهِ نحیف می رقصم... بقایای من تا سحر نیم مشت خاکستر هم نمی شود! * * * * * - پژواره - ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
سلام استاد بزرگوارم خوشحالم اینجا رو پیدا کردم وبلاگ شخصی هم لطف خاص خودش رو داره... اشتباه تایپ می کردم؛ فکر کردم وبلاگتون رو حذف کردین اما اسمش هنوز در پروفایلتون هست
برمی گردم بزرگوار برای خواندن
با اجازتون وبلاگم رو به هر دو وبلاگ شخصی و تقدیمی شما مزین کردم
سلام از قلم فرسایی ودیده رنجانی شما سپاسگزارم جالب وزیبا بود دغدغه های قابل ستایشی دارید تبریک میگم {رسالت فرهنگ وهنر ایرانی وتاثیر آن بر انسان ایرانی }در وب سایت ما لطفا ما رو از نظرات خودتون محروم نکنید
در این دیر مرا
پیریاست
که با واژههایی ساده
مشق زیستنم می دهد
و اعجاز آسمان را به زمین
نزدیک می کند
در این دیر مرا
پیریاست
که تنها دوستی را می شناشد و
تماشای دشت شقایقهای عاشق
هدیه سحرگاهانش
به کودک دل است
به خلوت آدمهای لایق میبَرَدَم
به کنکاش شعرهای بالغ
به شناختن انگیزههای صادق...
در این دیر مرا
پیری است
که پیش آز آنکه خروس
به بیداری بانگ برآرَد
توشههای بودن ایل را
راهی می کند
که میداند
فردا باید زنده بود....
راستی !
پیری چنین فرزانه را
حرمت
چه اندازه
باید گذاشت ؟
وآیا بالهای کوچک من
وسعت آسمانش را
پرواز
میتواند....
پیشکش به استاد "پژواره"
که چون پیری به گشایش،
راه را می نماید....
سلان احمد جان بسیار ممنون این ماندگار عالی را در zhar3.blogsky.com یا همان - تا طلوع - منتشر کردم.
سلام استاد بزرگوارم
خوشحالم اینجا رو پیدا کردم
وبلاگ شخصی هم لطف خاص خودش رو داره...
اشتباه تایپ می کردم؛ فکر کردم وبلاگتون رو حذف کردین اما اسمش هنوز در پروفایلتون هست
برمی گردم بزرگوار برای خواندن
با اجازتون وبلاگم رو به هر دو وبلاگ شخصی و تقدیمی شما مزین کردم
پاینده باشین بزرگوار
سلام
از قلم فرسایی ودیده رنجانی شما سپاسگزارم
جالب وزیبا بود
دغدغه های قابل ستایشی دارید تبریک میگم
{رسالت فرهنگ وهنر ایرانی وتاثیر آن بر انسان ایرانی }در وب سایت ما
لطفا ما رو از نظرات خودتون محروم نکنید
برای روز میلادم اگر تو
به فکر هدیه ای ارزنده هستی
منو با خود ببر تا اوج خواستن ..
سلام هم پیاله
زهره چهارساله شد
و چقدر خوشحال میشه ک دوستان خوبش رو دعوت کنه
خوب باشید و برقرار [گل]