قلم...

سیبِ سرخِ لبهایت را
 در بازوانم اندوخته ام...
برای روزی که قلم ام
 عصا
وَ دستهایم تنگ می شوند!
* * * * *
جوهرِ قلم
از نانِ شب
 واجب تر
وَ حکومت بر دل ها
 کارِ هر بی سر و پایی نیست!
بارها دلم لرزید...
 قلم امّا از دستم نلغزید!
* * * * *
پ.ن:
اندیشهِ من، آبی ست...
نه آبیِ عاریتی
که دلِ مرداب
 به آن خوش است؛
رنگی ست بی ریا
 که « نو نهالم » را
سیراب می کند!
* * * * *
- پژواره -

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^