با تنهایی

که می داند که
من
 با شعرم هزار و
 یک شب خراب
 می شوم
شمع شمع آب؟
ستم دیده یتیم
دل کودکی را تا

آباد کنم به آرزو

 نرسیده
روح پدری را شاد!
* * * *
- پژواره -