آیه های سرخ!

درد هایم تازه نفس، شبی اگر

امانم دهند
اشک هایّم را تا سحر نگریم،
نمادهای مرده  پروانه هـا را
از - انجماد - نجات می دهم وُ
کلکسیونرهای بی هنر را بر
بیدی بی برگ خواهم آویخت!

*  *  *  *

- پژواره -