عبور. . .

به جاذبهِ زمین
 زورم اگر می رسید
پرتوم را
 پس می گرفتم!. . .
* * * * *
دل می خواهم های!
از این عالم کِه هر شب
بر تنم - تب - می کند
کنم؛...
از کام گلها پرچمم جایی
جوانه زند دوشیزه
کهِ جز مهر ماه
فصلی دیگر ندارد!
ناخنِ عاریتی هیچ دردی
بهِ گردهِ جانِم آنجا آری
- تا - نرسد!
رأسِ ساعت سیری
آن دیار
 کهِ دوست می دارند
مادام. . . مقاوم. . .
تا گرسنهِ بِه مانم!. . .
= = = =
پ.ن:
دیدار به قیامت
برای گریختن
بهانه ای است
از " حقیقت " !
* * * * *
- پژواره -

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^