غربت موهوم
اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
غربت موهوم
اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -درباره من
هشدار! التزام به رعایت حقوق معنوی آثار:کلیه متونِ ادبی و اشعار نوشته شده در این وبلاگ،ثبت در شناسنامه ادبی و زیر نظر انجمنهای ادبی میباشد.لذا هرگونه سرقت و کپی برداری از اثار، بدون ذکر نام نویسنده،ممنوع،قابل شناسایی و پی گرد خواهد بود.استفاده ادبی از آثار با ذکر نام سراینده، بلامانع
است...
شعر، تاریخِ تحریف نشدهِ ملت هاست،
وَ قالب شعر من قلب مردم است.
- من -
شاعرِ هزارهِ بیم، و آرزوهای پیرم
که " درد " اگر نداشته باشم
جنازه ام سرد میشود،
روحم خبیث.
دلم را وَ اگر هزار بار بلرزانند،
جگر از چشم می چکم،
قلم اما از دست نخواهم افتاد.
محمد ترکمان(پژواره)
دامنه زاگرس قلعه قباد، زادگاه رویایی من...
ادامه...
به خصوص جمعه ها
غروب که سر می رسد
تنهایی ام دلش می گیرد
- وی - را کاش می شد
برداشت و رفت آنجا
که با غم نه صدای ستم
میدهد نه بوی تن آدمی!
* * * *
- پژواره -
خسته ام آقا !
... می روم!
این دنیا بیشتر
به بله قربانگو نیاز دارد آزاده
شهید ایستاده
سبز، تا شاعری شکل من!
... دور می شوم
هوشیاری ام را دیگر تا سرکوب
نکنند و
شهر دلم را، با حسادت آشوب!
* * * *
- پژواره -
آن غروب واژگون!
" خواهم آمد "
تا سایه ها را هرس کنم عدالت را
استحاله!
پشت پلک های ارغوانی خواهم
ایستاد
از تار و پود رنگین کمان، سبدی
خواهم بافت پر از یاس سفید،
بر گسل ها باغی خواهم ساخت!
و در
آن، بذر زیتون خواهم کاشت...
- دوست خواهم داشت -
* * * *
- پژواره -
کمی کاش
... زیبایی ام چرک کرده!
درد
دریچه دلم را دریدهِ. . .
زبانم از بیان بریدهِ
امید به جانم نمی دمد!
از خاکسترم کنار نمی آید!
پ.ن:
من، دردناکترین
" نماد" تاریخم...!
- پژواره -
طلایی به رنگ بلا !
... کاش چاه های نفت
تمام می خشکیدند و
بی گناه - اشک -
از چهره ی این همه ماه!
زمین یا
یبوست می گرفت و
آل سعود
با آمریکا، بیماری وبا...!
* * * *
- پژواره -
با استقبال!
... سینه ام را
غم اشغال
نمی کرد اگر
با چشم هایم
باران، حال!
به قناری ها
همه
اتاق خالی
می دادم " رو
در رو "
به هر گلوله
خون حلال!
* * * *
- پژواره -
تنها
- بی گناه - قلم را
من، وقتی زمین
می گذارم دلم را
به راه خود رها،
که
در حسرت ماه شدن
شبی،
با آهش کودکی هیچ
فلک را طلب نکند تر
و نگاهش
حال ملکی را منقلب!
* * * *
- پژواره -
این کودک
هیچکس، گفت مرا
اینجا دوست
ندارد کاش بمیرم!
آن که پس از مرگ
عزیز میشود گفتم
ناهار در کوفه کباب
می دهد " شام "
با نقاب
به " مهتاب " عذاب!
* * * *
- پژواره -
یک یارو!
کدام کرسی مجلس را
گفت
در اختیار داری با نام
کدام
و یا، مقام را در چنته؟
که تنها
درد مردم را تمام تو
به دندان می کشی و
- خسته - بی فرجام
بارشان را بر گرده...!
دلسوخته من هم
گفتم
یک - مردمم - نامرد!
که تا کانادا، سهمم را
مرده ایی
مثل تو به یغما برده!
* * * *
- پژواره -
با آقازاده ها برخی
مدیران فاسد را سیاه کند حرام
لقمه آینده دودمان تان را تباه!
- کِه -
به خون شهدا خیانت کردید و
پیش هر بی سر و پا،
" انقلابی خالص " زبان امتی را
کوتاه!
* * * *
پ.ن:
تقدیم به خانواده ی شهدای ایران اسلامی به معنی واقعی
وانسان های انقلابی، که این روز ها به ناروا هر تهمتی را
مظلومانه از سوی
عوامل بی و سر و پای - بیگانه - تاب می آورند و دم، بر نه!
بی رنگ
... کاش
هنوز سنگی باقی بود!
دردم را با او تا در میان
می گذاشتم و تا روز حساب
سرم را بر سینه اش!
* * * *
- پژواره -
تا صور اسرافیل!
... با خود روزی آرزوها را
تمام به گور خواهم برد
و مرده ای
خوشبخت خواهم بود!
* * * *
- پژواره -
آی آشنا...!
... با ریا، فردا
بر مزارم زاری
نکنید در سوگم
مرده خواری!
دستی امروز
به بارم
زنید سری یا
به تنهایی ام!
* * * *
- پژواره -
سیاه پوش!
... تبم تنها
با صدای پای سکوت خاموش
می شود و دردم
در خلوت با تنهایی، فراموش!
* * * *
- پژواره -