بادام های وحشی !

در شب های بغداد من !
شمار شاعر
از - شعر - بیشتر است !
.
.
.
ما
آقا، برای این همّهِ پیامبر
- مردم - نداریم !
.
.
.
^ ^ ^ ^
کاش حالی داشتم !
تابوتم را تا - بر می خاستم !
پاشیده این تنهایی را
در ناشناخته ها می کاشتم !
.
.
.
^ ^ ^ ^
رنج مردم را، زیاد برده ام !
حلالم نکردند اگر، - از ما -
جمجمه ام را
برای - بهتران - خالی کنید !
دلم را میان فقرا، قسمت !
* * * *
- پژواره -