کمی رفتن. . .

درد ها
کاش به آخر می رسید
با تب،
تا از عشق می سرودم!

مرا، عاشقانه ها را پشت
بهِ سپیدهِ هِ هِ
بَه رنگِ غروب بخوانید!...

شرمنده دنیا کهِ رنجهایش...
پایانی نبود و در
گودالِ زمین گنجهایم من،
نیم
پنجمِ پنی ارزش نداشت!

*****

از چهِ نگرانی؟...
- من - بر می گردم
بی تخلص، فردایی نه دور،
زمین را
طومار درهم می پیچم!
سیاره ایی
 زیبا جایش می نشانم
ونوس را من،

عاشقانه برای تصاحبِ می روم!...

* *  * * *

- پژواره -

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^