واژه های گزنده!

روح کوزه های دیروز

شاد!

آنان که اعضایشان
تمام

نفس می کشید

لب بر لبشان

که می نهادیم

ناز می کردند وُ
قاه قاه خنده!

کوزه های امروز

اما اشک مان را
می شورانند
وَ حنجره ها مان را
" گاز" می گیرند!
* * * * *

ماهواره های محرک

کابوس های دنباله دار را
وارونه تعبیر،
وَ هیچگاه
از رویا

عکس نمی گیرند!

* * * * *
من قرن هاست
 رنگ درد را فریاد می زنم!
می گویند
دلال تاکسی برگشتی
وَ قبلا
گنجشک می فروخته ام!
* * * * *

شب ها

قرص می خورم

تا قرص بخوابم!

 باز ولی کابوس می بینم

که ماه شب جهارده را
به میخ کشیده اند و
صبح ها

تمام رنگ ها را

بی زار!
* * * * *
روایت من
حکایت عسل و آرنج است
و تبخیر بیهودهِ هزاران دریاچهِ نمک
بر بستر دست های خالی ام!
* * * * *
روزگار
از بس گریسته
که به کما رفته است!
* * * * *
کاش آنان

که بر زخم ام نمک

می گذارند

پزشک بودند!
تا بدانند

چقدر احمق اند!

نمک

دوست من است!

چون برای زخمِ دوستانم
دوستش دارم!
* * * * *
زنگ آینه ها

را می زنند و

می گریزند!
* * * * *
پژواره 
______________
ملهم از شعر" لیلا رنجبران"