دستِ خودم نیست!

با درد که قهر می کنم،
دلم می لرزد...
گفتارِ بی دردِ من
چرند، و - یاوه - است!
بی درد
 زرد، می شوم
مُفت، نمی ارزم!
در وجودم دردی اگر
 نباشد
 نامرد می شوم!
" درد "
جوانمردِ لاغری ست
در گودیِ دلم که پشت
 به هیچ
 نامردِ بی دردی نمی کند!
فریاد من از درد
ترانه ای است
 عاشقانه
به بلندیِ ناکامی ها
و خواست های پیرم!
از دردی
 که زمین را
 بیمار نموده
 بیزارم!
با دردِ زمین - رها -
 با  دردِ آسمان
 آزاد می شوم!
من
 آسمانم درد می کند!

ببخشید!
دست خودم نیست
- خود - که
توان فشردنِ گلوی واژگان را
ندارد!
ماورایی دستی ست
 انگار که - واژگان - را
سوی گسل های درد ناکم
گسیل می دارد
تا بر خرابهِ دلم
گدازه ای بگذارد!
* * * * *
- پژواره -
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^