مثلثِ تنهایی!

همرازِ ناز
 نُتِ نوین
ناسُروده سِرِ هزارهِ بیم!
هیس!...
بی هم باز سازِ من
 ای با دلم
 آمرزیده
 در ارکستر شب های دراز!
مرغِِ بریده سر
 بر کویرِ سردِ تنم!
باز بر فرازِ دریای بی
 تلاطمم به ناز!...
_____
ای یار!
می دانی یک
مژهِ"  تار "
که از سیلابِ  چشمِ سیاهت
 می رهانم را
 به هزار...
 بال سپیدِ فرشته
 نمی دهم؟...
بر تنِ برشته ام بمان وُ
 فرشتگی کن!
* * * * *
روزگار دلم
شهر های بی چراغ را
سو سو می زند!
و شب های نفسم
بر بامِ دهکده ای
 آواز نمی خواند!
*****
***
**
*
< - پژواره - > <

^  ^  ^  ^  ^  ^  ^