با سوز

روز در ملاعام، این درد

نیست که از خواص یکی

آفتاب می دزدد بی لگن

شب

با هراس، همه آفتابه؟

ترسو تا غروب آن یکی

قدیس می شود منصور

تا سحر، این همه بردار!

که می داند که هم آفتاب

از همه است هم آفتابه!

*  *  *  *

- پژواره -