بهار ترش!

ای بهار ترش

ایستاده به تماشای غروب خوشرنگ من!

از تلخی تابستان بگو...

سر بگو شاید آرزوهای فسیل شده ام

به شورش بردارند

سرد پیکر زردم را با بازوان خود آشنا کنند

- با - آرامش خاطر گرم ملیحانه بگو

خرسند من، تا به زمستان لبخند زنم...

*  *  *  *

- پژواره -